Εκκλησάκι Αγίου Νεκταρίου - Agiou Georgiou 27

Name: Εκκλησάκι Αγίου Νεκταρίου - Agiou Georgiou 27
Address: έναντι εκκλησίας, Agiou Georgiou 27, Efkarpia 564 29, Greece, 564, Greece

5/5 ★ based on 1 reviews

Contact Εκκλησάκι Αγίου Νεκταρίου

Address :	έναντι εκκλησίας, Agiou Georgiou 27, Efkarpia 564 29, Greece
Postal code :	564
Categories :	Greek Orthodox church ,

έναντι εκκλησίας, Agiou Georgiou 27, Efkarpia 564 29, Greece

Best Greek Orthodox church in Greece

ΣΠΥΡΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΣ on Google

★ ★ ★ ★ ★

Νεοφανής και λίαν δημοφιλής άγιος της Ορθόδοξης Χριστιανικής Εκκλησίας, η μνήμη του οποίου τιμάται στις 9 Νοεμβρίου. Την ημέρα αυτή γιορτάζουν ο Νεκτάριος και η Νεκταρία.Ο κατά κόσμον Αναστάσιος Κεφαλάς γεννήθηκε στη Σηλυβρία της Θράκης την 1η Οκτωβρίου 1846 από ευσεβείς γονείς, τον Δήμο και τη Μαρία Κεφαλά. Τα πρώτα γράμματα τα έμαθε στην πατρίδα του και σε ηλικία 14 ετών μετέβη στην Κωνσταντινούπολη, όπου εργάστηκε ως υπάλληλος στο κατάστημα ενός συγγενή του. Τις ελεύθερες ώρες του μελετούσε τα Πατερικά κείμενα και εκκλησιαζόταν τακτικά. Στη συνέχεια εργάστηκε ως παιδονόμος στο σχολείο του Μετοχίου τού Παναγίου Τάφου, όπου ανέλαβε και διδακτικά καθήκοντα στις κατώτερες τάξεις.Σε ηλικία 20 ετών, το 1866, διορίσθηκε δάσκαλος στο χωριό Λίθιο της Χίου, στο οποίο παρέμεινε για επτά χρόνια. Παράλληλα, ως θιασώτης του μοναχικού βίου επισκεπτόταν συχνά την Ιερά Μονή των Αγίων Πατέρων και συζητούσε ώρες αμέτρητες για διάφορα θρησκευτικά θέματα με τον ηγούμενο γέροντα Παχώμιο. Ο πόθος του για τη μοναχική ζωή αύξανε μέρα με την μέρα και στις 7 Νοεμβρίου 1876 εκάρη μοναχός με το όνομα Λάζαρος στη Νέα Μονή της Χίου. Το όνομα Νεκτάριος το έλαβε κατά τη χειροτονία του σε διάκονο (15 Ιανουαρίου 1877) από τον μητροπολίτη Χίου Γρηγόριο.Ένας πλούσιος και ευσεβής κάτοικος της Χίου, ο Ιωάννης Χωρέμης, του έδωσε τη δυνατότητα να συνεχίσει τις σπουδές του στην Αθήνα. Φοίτησε στο Γυμνάσιο, αλλά κατά τη διάρκεια των απολυτηρίων εξετάσεων ο ευεργέτης του πέθανε. Έτσι, δεν ήταν δυνατόν να εκπληρωθεί η επιθυμία του να σπουδάσει θεολογία. Κάποιοι γνωστοί του, όμως, τον σύστησαν στον Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρόνιο (1870-1899), ο οποίος εκτιμώντας τον χαρακτήρα του ανέλαβε τα έξοδα για τις σπουδές του στη Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, από το οποίαν έλαβε το πτυχίο του το 1885. Τον επόμενο χρόνο επανήλθε στην Αλεξάνδρεια, όπου χειροτονήθηκε πρεσβύτερος (23 Μαρτίου 1886) από τον ίδιο τον πατριάρχη και ανέλαβε τα καθήκοντα του γραμματέα και του ιεροκήρυκα του Πατριαρχείου Αλεξανδρείας. Στις 15 Ιανουαρίου 1889 χειροτονήθηκε μητροπολίτης της πάλαι ποτέ διαλαμψάσης Μητροπόλεως Πενταπόλεως στο Ναό του Αγίου Νικολάου του Καΐρου, χοροστατούντος του Πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου. Η δράση του και η ταχεία άνοδός του στα εκκλησιαστικά αξιώματα προκάλεσαν την αντίδραση κληρικών του πατριαρχείου, οι οποίοι τον διέβαλαν στον Σωφρόνιο, ότι θέλει να του πάρει τον θρόνο. Οι φθονερές εισηγήσεις τους έγιναν αποδεκτές από τον Πατριάρχη, ο οποίος τον απομάκρυνε από το Πατριαρχείο.Το 1889, ο Νεκτάριος ήλθε στην Αθήνα με σκοπό να μονάσει στο Άγιο Όρος. Όμως, πολλοί εκκλησιαστικοί παράγοντες τον παρότρυναν να παραμείνει στην Ελλάδα, όπου η παρουσία του θα ήταν ωφελιμότερη. Μάταια επί ένα χρόνο αναζητούσε εργασία, ζώντας στην απόλυτη φτώχεια, ώσπου το 1891 διορίσθηκε ιεροκήρυκας Ευβοίας (1891-1893), στη συνέχεια Φθιώτιδος και Φωκίδος (1893-1894) και τέλος διευθυντής της Ριζαρείου Εκκλησιαστικής Σχολής στην Αθήνα (1894-1908). Μετά τον θάνατο του πατριάρχη Αλεξανδρείας Σωφρονίου το 1899, ο Νεκτάριος κλήθηκε να τον διαδεχθεί, αλλά αρνήθηκε.Το 1904 ίδρυσε στην Αίγινα τη γυναικεία Μονή της Αγίας Τριάδος, στην οποία και εγκαταβίωσε μετά την παραίτησή του από τη Ριζάρειο το 1908. Εκεί έγινε πανελληνίως γνωστός με τα πολλά θαύματα που τέλεσε, αλλά η δράση του προκάλεσε την αντίδραση τοπικών παραγόντων (εκκλησιαστικών και μη), που τον διέβαλαν στην Αρχιεπισκοπή Αθηνών. Δύο διαδοχικοί αρχιεπίσκοποι, ο Θεόκλητος και ο Μελέτιος, διέταξαν ανακρίσεις, αλλά δεν βρήκαν κάτι το μεμπτό. Όπως και η Εισαγγελία Πειραιά που ερεύνησε την καταγγελία μητέρας ότι η 16χρονη κόρη της είχε γίνει χωρίς την έγκρισή της δεκτή ως καλόγρια στο μοναστήρι της Αγίας Τριάδας.Στις αρχές του 1919 ο Νεκτάριος προσβλήθηκε από καρκίνο του προστάτη, τον οποίο απέκρυψε από το περιβάλλον του. Συνέχισε την εκκλησιαστική δράση του, αλλά στα τέλη του Σεπτεμβρίου του 1920 οι πόνοι έγιναν αφόρητοι και με δυσκολία περπατούσε. Τότε αναγκάστηκε να νοσηλευτεί στο «Αρεταίειο» της Αθήνας, όπου άφησε την τελευταία του πνοή λίγο πριν από τα μεσάνυχτα της 8ης Νοεμβρίου 1920. Κηδεύτηκε με πάνδημο τρόπο στην Αίγινα.

A new and very popular saint of the Orthodox Christian Church, whose memory is commemorated on November 9. This day is celebrated by Nektarios and Nektaria. The world-famous Anastasios Kefalas was born in Silivria, Thrace, on October 1, 1846, to pious parents, the Municipality and Maria Kefalas. He learned the first letters in his homeland and at the age of 14 he went to Istanbul, where he worked as a clerk in a relative's shop. In his spare time he studied the Patriarchal texts and attended church regularly. He then worked as a pediatrician at the school of Metochi of the Holy Sepulcher, where he also undertook teaching duties in the lower classes. At the age of 20, in 1866, he was appointed teacher in the village of Lithio in Chios, where he remained for seven years. At the same time, as a devotee of his solitary life, he often visited the Holy Monastery of the Holy Fathers and spent countless hours discussing various religious issues with the abbot Elder Pachomius. His desire for a solitary life increased day by day and on November 7, 1876 he became a monk named Lazarus in the New Monastery of Chios. He received the name Nektarios during his ordination as a deacon (January 15, 1877) by the Metropolitan of Chios Gregory. A rich and pious resident of Chios, Ioannis Choremis, gave him the opportunity to continue his studies in Athens. He attended High School, but during the final exams his benefactor died. Thus, his desire to study theology could not be fulfilled. However, some of his acquaintances recommended him to the Patriarch of Alexandria Sophronios (1870-1899), who, appreciating his character, undertook the expenses for his studies at the Theological School of the University of Athens, from which he received his degree in 1885. The following year he returned to Alexandria, where he was ordained an elder (March 23, 1886) by the patriarch himself and assumed the duties of secretary and preacher of the Patriarchate of Alexandria. On January 15, 1889, he was ordained metropolitan of the once glorious Metropolis of Pentapolis in the Church of St. Nicholas in Cairo, officiated by Patriarch Sophronios of Alexandria. His action and his rapid rise to ecclesiastical office provoked the reaction of the clergy of the patriarchate, who told Sophronius that he wanted to take his throne. Their enviable suggestions were accepted by the Patriarch, who removed him from the Patriarchate. In 1889, Nektarios came to Athens to consecrate on Mount Athos. However, many ecclesiastical figures urged him to stay in Greece, where his presence would be more beneficial. In vain for a year he sought work, living in absolute poverty, until in 1891 he was appointed preacher of Evia (1891-1893), then of Fthiotida and Fokida (1893-1894) and finally director of the Rizareio Ecclesiastical School in Athens (1894-1908). After the death of the patriarch of Alexandria Sophronius in 1899, Nektarios was called to succeed him, but he refused. In 1904 he founded the nunnery of the Holy Trinity in Aegina, where he settled after his resignation from Rizareio in 1908. There he became famous. with the many miracles he performed, but his action provoked the reaction of local actors (ecclesiastical and non-ecclesiastical), who sent him to the Archdiocese of Athens. Two successive archbishops, Theoklitos and Meletios, ordered interrogations, but found nothing wrong with them. Like the Piraeus Prosecutor's Office that investigated the mother's complaint that her 16-year-old daughter had been accepted as a nun in the monastery of the Holy Trinity without her approval. He continued his ecclesiastical activity, but at the end of September 1920 the pains became unbearable and he could hardly walk. He was then forced to be hospitalized in the "Aretaeio" of Athens, where he died shortly before midnight on November 8, 1920. He was buried in a pandemic in Aegina.