Ιερός Ναός Υπαπαντής - Egnatia 148

Κάθε Σάββατο μετά τη θεία λειτουργία τελειτε τρισαγιο για τους νεκρούς μπορείτε να δώσετε ονόματα

Η Υπαπαντή είναι Δεσποτική και Θεομητορική εορτή της Ορθόδοξης Εκκλησίας, που εορτάζεται η "προσφορά" του Ιησού στο Ναό από την μητέρα του Μαρία και τον θετό του πατέρα Ιωσήφ, σαράντα ημέρες μετά τη γέννησή Του. Ήταν μια παράδοση για τα πρωτότοκα αγόρια που την τήρησαν οι κηδεμόνες του Ιησού ως πιστοί Εβραίοι. Κατ' αναλογίαν σήμερα είναι ο "σαραντισμός" που τελούν οι μητέρες με το παιδί στον χριστιανικό ναό. Στο ναό του Σολομώντα όπου έγινε η τελετή, συνάντησαν δύο πρόσωπα με προφητικό χάρισμα, τον γέροντα Συμεών και την γερόντισσα Άννα (όχι τη μητέρα της Μαρίας). Και οι δύο αναγνώρισαν στο πρόσωπο του βρέφους τον Μεσσία και προφήτευσαν σχετικά με το λυτρωτικό έργο του προσαγομένου βρέφους. Το περιστατικό αναφέρεται στο κατά Λουκάν Ευαγγέλιο (β΄22-40). Η εορτή της Υπαπαντής, ανήκει στις εορτές του δωδεκαόρτου, δηλαδή τις σημαντικότερες 12 εορτές της Εκκλησίας. Ο εορτασμός της (καταβασίες) ξεκινάει στις 15 Ιανουαρίου, μετά την απόδοση των Φώτων (τέλος της περιόδου των Φώτων 14 Ιανουαρίου), κορυφώνεται την κυριώνυμο ημέρα, 2 Φεβρουαρίου, και ολοκληρώνεται στις 9 Φεβρουαρίου με την απόδοση της εορτής.

Ο ναός της Υπαπαντής κτίστηκε το 1841. Ανήκει στον τύπο της τρίκλιτης ξυλόστεγης βασιλικής με γυναικωνίτη, ο οποίος ήταν κοινός σε δεκάδες εκκλησίες της Μακεδονίας στον 19ο αιώνα. Η εξωτερική όψη του τοίχου της ανατολικής πλευράς του κτηρίου είναι ιδιαίτερα προσεγμένη, με λαξευτούς λίθους που εναλλάσσονται με πλίνθους· το ίδιο σύστημα απαντά και στο κάτω τμήμα των τοίχων της βόρειας και της νότιας πλευράς του μνημείου.

Ο ναός της Υπαπαντής είναι χριστιανικός ναός ο οποίος βρίσκεται στη Θεσσαλονίκη, απέναντι από την Αψίδα του Γαλέριου και την Παναγία Δεξιά. Ο σημερινός ναός χρονολογείται από το 1841. Είναι τρίκλιτη βασιλική με πεταλοειδή γυναικωνίτη, μια μορφή συνηθισμένη στις μεταβυζαντινές εκκλησίες της βόρειας Ελλάδας. Τα κλίτη χωρίζονται με ξύλινους κίονες.

Ιερός Ναός Υπαπαντής του Χριστού. Υπαπαντή ονομάζεται η προσφορά του Ιησού στο Ναό από την μητέρα του Μαρία και τον Ιωσήφ, σαράντα ημέρες μετά τη γέννηση του. Ήταν μια παράδοση για τα πρωτότοκα αγόρια που την τήρησαν οι κηδεμόνες του Ιησού ως πιστοί Εβραίοι. Κατ' αναλογία σήμερα είναι ο σαραντισμός που τελούν οι μητέρες με το παιδί στον χριστιανικό ναό. Ο Ναός δεν παρουσιάζει ιδιαίτερο αρχιτεκτονικό ενδιαφέρον, έχει όμως μεγάλη ιστορική σημασία. Η συγκεκριμένη εκκλησία της Υπαπαντής είναι αποτέλεσμα ανακαίνισης του μονύδριου του κυρ Ιωήλ αφιερωμένο στην Παναγία που προϋπήρχε από τον 16ο αιώνα. Στην βόρεια πρόσοψή της υπάρχουν εντοιχισμένα γλυπτά ρωμαϊκών και βυζαντινών χρόνων, όπως και ένα τμήμα επιγραφής του 1272 που μνημονεύει έναν βυζαντινό αξιωματούχο. Το μοναστήρι αυτό παραχωρήθηκε στις αρχές του 16ου αιώνα ως μετόχι στη Μονή της Αγίας Αναστασίας της Χαλκιδικής όπως άλλωστε μαρτυρεί και η επιγραφή του 1841. Ο ναός με τη σημερινή του μορφή χτίστηκε το 1841 και στο εσωτερικό της δεν υπάρχουν κίονες μεταξύ των κλιτών, αλλά ξύλινοι πεσσοί. Η ξυλόγλυπτη διακόσμηση του ναού χρονολογείται στον 19ο αιώνα, ενώ ξεχωρίζει το βημόθυρο της Ωραίας Πύλης με την παράσταση του Ευαγγελισμού, το οποίο αποτελεί έργο της Κρητικής Σχολής του 16ου αιώνα. Μεγάλης αξίας μαρμάρινη ανάγλυφη εικόνα της Παναγίας από το ναό της Υπαπαντής φυλάγεται στο Μουσείο Βυζαντινού Πολιτισμού της Θεσσαλονίκης. Στο βορειοανατολικό άκρο του περιβόλου του ναού της Υπαπαντής υπάρχει το παρεκκλήσι του νεομάρτυρα Μιχαήλ εκ Γρανίτσης, στο οποίο τοποθετήθηκε η ενεπίγραφη μαρμάρινη στήλη «Εις τον ιερόν τούτον χώρον εμαρτύρησεν διά πυρός ο άγιος νεομάρτυς Μιχαήλ ο εκ Γρανίτσας Ευρυτανίας την 21ην Μαρτίου 1544». Ο νεομάρτυρας Μιχαήλ αναφέρεται συχνά με το επώνυμο Μαυρουδής, αλλά πρόκειται περί λάθους, καθότι το επώνυμο αυτό άνηκε σε άλλον νεομάρτυρα ο οποίος καταγόταν και μαρτύρησε στην Αδριανούπολη γύρω στο 1490. Ο Άγιος Μιχαήλ ανατράφηκε με τα ιδεώδη της Ορθοδοξίας, καταρτίστηκε θεολογικώς, και εργαζόταν ως αρτοποιός στην απέναντι γωνία της οδού Αγαπηνού. Επειδή προσπαθήσε να κατηχήσει ένα παιδί μουσουλμάνου, οδηγήθηκε στην πυρά στο σημείο αυτό έπειτα από πολλά βασανιστήρια.

Ένας παλιός ναός της πόλης της Θεσσαλονίκης με ωραιότατο τέμπλο Βυζαντινής τέχνης, γεμάτος από παλιές εικόνες και προσκυνητάρια. Ίσως θα έπρεπε οι παλιοί ναοί της πόλης να απαρτίζονται ιεροψαλτικά από βυζαντινούς χορούς οι οποίοι θα προσέδιδαν την πρέπουσα μεγαλοπρέπεια.

My uncle got married here. It's a nice old and traditional Orthodox church. Oh well...

Hypapanti (the presentation of Christ in the Temple) Church is located on the corner of Agapinou and Egnatia streets. On the opposite side on the Egnatia street you can view Kamera (Galerius Arch) and Panagia Deksia. During the Byzantine period of the city the Monastery of Kyrl Joel was standing at the same place. It looks like the Hypapanti Church was built where the Katholikon of the Monastery was. Around the beginning of the 16th century the church was granted to the Monastery of Saint Anastasia and only later, in the middle of the 19th century, became a parish church. In 1841 the Hypapanti Church was renovated in the form it is standing today. The Hypapanti Church is a three-aisled basilica. The aisles are separated by wooden columns and there is a gallery on the three sides. The main entrance is facing north at the Egnatia Str. In the wall of this side members of earlier Roman and Byzantine monuments are incorporated, such as a ram with encarpus, part of a closure slab with embossed decoration, the capital of a pilaster, a male trunk, possibly coming from the lost part of Arch of Galerius. On the same wall, above a second, earlier, entrance, is a marble relief of the Christ’s Hypapanti. Two panels from the painted iconostasis of the church which are representing luxurious buildings framed with garlands and meanders , reminiscing mansion decorations from the period of the Ottoman rule, are also making the visit to this church very interesting. Of great beauty is also an icon of Hypapanti dating back to 1887 located on the left icon stand of the church.